Türk mimarlığının yaklaşık olarak 1910 ile 1930 yılları arasındaki dönemi.
Tüm 19. yy boyunca egemen olan Batı kökenli eklektisizme karşı çıkarak, yine eklektisist nitelikte, fakat Türk mimarlığının geömişinde görülen mimari biçimleri kullanan bir tasarım anlayışı geliştirilmiştir.
Yeni beliren Türk ulusalcılığının mimarlık alanındaki bir yansıması sayılabilir. En ünlü mimarları Vedat ve Kemalettin beyler olan akım, kubbe kemer gibi ögeler ve Klasik Osmanlı mimarlığına özgü bezemeler kullanmıştır.
1920'lerin sonuna doğru hızla batılılaşan Atatürk Türkiye'sinde işlevini tamamlayan Birinci Ulusal Mimarlık, Batı kökenli Uluslararası üslubun yaygınlaşmasıyla birlikte, ortadan kalkmıştır.
En önemli ürünleri; Ankara'da Arif Hikmet Koyunoğlu'nun tasarladığı Türk Ocağı ve Etnografya müzesi, Vedat bey'in ikinci meclis binası ve Kemalettin bey'in İstanbul'da inşa ettiği Vakıf Hanlar'dır.
VAKIF HAN
Diyarbakırlı üç işadamı, Kurtuluş Savaşı yıllarında Fransız askerlerinin karargâh olarak kullandığı Vakıf Han'ı Vakıflar Genel Müdürlüğü'nden kiralayarak 2006 yılında 5 yıldızlı otel haline getirdi.
Madde bağımlısı ve tiner kullanan sokak çocuklarının yerleştiği Vakıf Han 2000 yılından önce adliye yapılmak üzere boşaltıldıktan sonra kaderine terk edilmişti. 80 yıllık bina, Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından 25 yıllığına turizmci işadamları Mehmet İpek, Rauf Akdal ve Sedat Eser'in kurduğu Gap-San Eserler şirketine kiraya verildi. Turizmci Sedat Eser çocukluk arkadaşı olan Rauf Akdal ve Mehmet İpek ile birlikte Vakıf Han'ı otele dönüştürdü.
Mimar Kemalettin Bey tarafından 1911 yılında temeli atılan hanın inşaatı savaş yıllarında durdu ve daha sonra 1926 yılında bitirildi. Bina İstanbul'un işgali sırasında Fransız askerlerinin karargahı olarak kullanıldı.