Avlu ya da bahçenin, Roma mimarisindeki adı. Adı gibi, mimari biçimi de farklıdır.
Eski Roma evlerinin ortasında, ilk Hristiyan kiliselerinde (bazilikalarda) ise girişin önünde yer alan avlu.
Günümüzde şu anlamlarda da kullanılmaktadır:
Otel veya benzeri bir yapıda ortası açık merkezi alan. Ya açık hava ya da çatının saydam oluşundan ötürü genellikle doğal ışık alır.
İsim olarak kullanıldığında; "atriyum, kulakçık, avlu, orta avlu (Roma); kemeraltı" anlamına gelmektedir.
Tıp dilinde ise kalp kulakçığı için atrium kelimesi kullanılır.
Alışveriş merkezlerindeki üstü cam kaplı meydansı bölgelere de avm atriumu adı verilmektedir.
Eski Roma'da özel konutların başlıca bölümleri atrium ve peristildi.
Ailenin günlük yaşamı, kare ya da dikdörtgen planlı bir mekân olan atriumda geçerdi. Çevresinde sohbet etmek ve dinlenmek için kullanılan bölmeler bulunan atriuma sokaktan prothyrum adı verilen bir koridordan geçilerek ulaşılırdı. Atrium ile peristil arasında yer alan tablinum ise açık bir yaşam mekânıydı. Tablinum'un bir kenarında, peristile geçilen bir hol (fauces) bulunurdu.
Atrium, evin tümünün bir atriumdan oluştuğu Etrüsk konut mimarlığından gelen bir öğeydi; peristil ise MÖ 2. yüzyıl dolaylarındaki Eski Yunan konutlarından alınmıştı.
Tipik bir örneği Pompei'deki Vetti Evi'nde görülen peristile, ailenin özel yaşamının geçtiği oecus (kabul odası), cubiculum (yatak odası), ala (özel konuşmalar için niş) ve triclinium (yemek odası) gibi mekânlar açılırdı. Pompei'deki Pansa Evi'nde yemek odalarında, her biri üçer kişilik üç sedir bulunuyordu, çünkü Eski Roma'da şölenlere en çok dokuz konuk çağrılırdı. Aynı evin atrium ve peristilinde çepeçevre üst kat odaları da vardı.