Silüet Fransızca "silhouette"den dilimize geçmiştir. Bir şeyin yalnız kenar çizgileriyle tek renk olarak beliren görüntüsü, gölgesi anlamına gelir.

Yapının önünde, arkasında, yanlarda veya çepeçevre veya iç içe bölüm.

Bazilika, Hristiyanlığın ilk dönemlerinde ibadet için kullanılan yapıdır.

Tuğla ve harçla örülmüş tavan örtüsü. Bir tür çatı. Eski çağlar mimarlık terimlerinden biridir. Modern mimaride de farklı malzemelerle kullanılmaktadır.

Kemer ya da tonozun taşıyıcı ayağa oturduğu noktaya yerleştirilen çıkıntılı üzengi taşı. "Yastık taşı" da denilir.

Saray ve konaklarda, ön cephede ata binmeye yarayan yer.

Yarım daire planlı, bazen üstü kubbeli, ana yapıya birleştirilen mimari öğe.

Kubbe ve kemerleri taşıyan taş, tuğla veya sütundan, kalın ayak. Pilpaye de denilir.

Doğu Asya kökenli süsleme motifleri grubudur. Stilize edilmiş şakayık, nar, iri yapraklar ile bunların gonca ve sapları başlıca süsleme öğeleridir.

Kare bir zeminin üzerini kubbe ile kapatmak için kullanılan mimari unsurlar.

Kare bir alt mekân üzerine kubbe­nin oturtulabilmesi için yapılan geçiş öğesi.

Budizmin en önemli yapısı olan ve içinde kutsal emanetler saklanan Hint kökenli anıt.

Avlu ya da bahçenin, Roma mimarisindeki adı. Adı gibi, mimari biçimi de farklıdır.

İlk Hristiyanların içinde toplanıp ibadet ettikleri yer altı mezarlarının genel adı.